Bedlno: Świętego Floriana

Miejscowości należące do parafii
Bedlno *(Kamieniec I, Kamieniec II, Bedlno Kresy, Bedlno Parcel, Źbiwiec), Czesławów, Drzewoszki Duże (Aleksandrów), Drzewoszki Małe, Florianów (Kosów, Maurycew), Franciszków Nowy, Groszki, Janów, Kręcieszki (Tarnów), Marynin, Pniewo (Pniewo Małe, Żychlin Stacja), Pniewska Kolonia (Tomaszew), Stanisławice (Górki Stanisławskie, Baranowizna), Szewce Nagórne, Szewce Walentyna, Wojszyce, Wydmuch, Wyrów (Ruszki), Zleszyn (Cieplice, Odolin, Odolinek, Zleszyn Stary, Zleszyn Nowy).
*Miejscowości w nawiasach włączone zostały do miejscowości bez nawiasów.

Pierwsze wzmianki o wsi Bedlno pochodzą z XIV w. – pod taką nazwą pojawia się w dokumentach w 1364 r. Nazwa nawiązuje do grzybów: „bedły”. Wieś miała leżeć w lesistej okolicy, pełnej grzybów, stąd Bedlno oznacza: osiedle bedlne, czyli pełne grzybów. Bedlno było wsią parafialną z kościołem pw. św. Floriana. Pierwszy drewniany kościół ufundowali ówcześni właściciele wsi, Bedleńscy herbu Wieniawa, na pewno w XIV w. Przy nim została erygowana parafia, o czym świadczy najstarszy znany zapis źródłowy, pochodzący z 1388 r., wspominający plebana tej osady, ks. Wojciecha Rakowskiego. W latach 1409-1411 godność tę piastował Marcin, a wikariuszem w 1410 r. był Mikołaj. Przy parafii istniała szkoła, której rektorem w 1412 r. był niejaki Sędek.

Z zapisu w Liber beneficiorum Jana Łaskiego wiadomo, że na początku XVI w. przy drewnianym kościele oprócz proboszcza pracowało dwóch wikariuszy, utrzymywanych z plebańskiego stołu. Była to więc dobrze uposażona parafia. Do końca XVI w. Bedlno było siedzibą dekanatu bedlneńskiego, należącego do archidiakonatu łęczyckiego w archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1794 r. został wybudowany nowy kościół, również drewniany, z fundacji stolnika łęczyckiego Faustyna Stokowskiego. Także i on nie prze trwał próby czasu i dziejowych zawirowań. Po II wojnie światowej Msze św. odprawiano w kaplicy: najpierw w prywatnym budynku, potem we wzniesionej z drewna z poniemieckiego baraku. W latach 1959-1963 postawiono w Bedlnie murowaną świątynię. Inicjatorem jej budowy był ówczesny proboszcz, ks. Korneliusz Gogolewski. Świątynię wzniesiono według projektu arch. Edmunda orlika.

Kościół posiada dwie nawy różnej wysokości, przy czym wyższa jest szersza i mieści umowną nawę główną oraz umowną prawą nawę boczną, w której jest też zakrystia i kaplica Matki Bożej Częstochowskiej nakryta hełmem w kształcie korony. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się mozaika przedstawiająca św. Floriana. ołtarz główny przedstawia Jezusa Ukrzyżowanego. Nad krzyżem znajduje się okrągły witraż. ołtarz, ambona, ściana wokół tabernakulum i Droga Krzyżowa pokryte są metaloplastyką. Autorem witraży jest artysta plastyk ks. Tadeusz Furdyna, salezjanin. W świątyni zainstalowane są nowoczesne, 27-głosowe organy. Na frontonie kościoła znajduje się epitafium poświęcone św. Janowi Pawłowi II, wykonane przez artystę rzeźbiarza prof. Czesława Dźwigaja.