Budziszewice: Przemienienia Pańskiego
Miejscowości należące do parafii
Adamów, Agnopol, Antolin, Budziszewice, Eminów, Helenów, Ignatów, Janków, Józefów Nowy, Józefów Stary, Łączkowice, Maksymilianów, Mierzno, Mierzno Małe, Modrzewek, Nepomucenów, Redzeń Stary, Reginów, Regny, Rękawiec, Rękawiec Nowy, Rewica Królewska, Teodorów, Węgrzynowice, Węgrzynowice Modrzewie, Wilkucice Duże, Wilkucice Małe, Wykno, Zalesie
Ulice
Brzezińska, Kolejowa, Leśna, Letniskowa, Osiedlowa, Plac Krasińskiego, Paska J. Ch., Szkolna
Początki parafii w Budziszewicach sięgają XIV w. Erygowana została w 1336 r., kiedy to książę mazowiecki Siemowit II ufundował i uposażył miejscowy kościół pw. św. Szczepana diakona i męczennika. Na przestrzeni wieków świątynia była odbudowywana po pożarach w latach 1521 i 1749 jako drewniana. Podczas wizytacji w 1762 r. kościół nie był jeszcze
konsekrowany, a tylko poświęcony w 1751 r., nadal patronatu królewskiego. Przetrwał on do XIX w., w którym został rozebrany.
Adamów, Agnopol, Antolin, Budziszewice, Eminów, Helenów, Ignatów, Janków, Józefów Nowy, Józefów Stary, Łączkowice, Maksymilianów, Mierzno, Mierzno Małe, Modrzewek, Nepomucenów, Redzeń Stary, Reginów, Regny, Rękawiec, Rękawiec Nowy, Rewica Królewska, Teodorów, Węgrzynowice, Węgrzynowice Modrzewie, Wilkucice Duże, Wilkucice Małe, Wykno, Zalesie
Ulice
Brzezińska, Kolejowa, Leśna, Letniskowa, Osiedlowa, Plac Krasińskiego, Paska J. Ch., Szkolna
Początki parafii w Budziszewicach sięgają XIV w. Erygowana została w 1336 r., kiedy to książę mazowiecki Siemowit II ufundował i uposażył miejscowy kościół pw. św. Szczepana diakona i męczennika. Na przestrzeni wieków świątynia była odbudowywana po pożarach w latach 1521 i 1749 jako drewniana. Podczas wizytacji w 1762 r. kościół nie był jeszcze
konsekrowany, a tylko poświęcony w 1751 r., nadal patronatu królewskiego. Przetrwał on do XIX w., w którym został rozebrany.
Obecny kościół pw. Przemienienia Pańskiego zbudowany został w latach 1907-1909. obiekt wzniesiono według projektu architekta gubernialnego Feliksa Nowickiego, autora licznych budowli sakralnych oraz gmachów użyteczności publicznej. Kościół stylistycznie reprezentuje neogotyk, nawiązujący do form „stylu wiślano-bałtyckiego”, murowany z cegły na cokole kamiennym. Jest to obiekt jednonawowy, założony na rzucie wydłużonego prostokąta z trójbocznie zamkniętym, węższym prezbiterium oraz aneksami bocznymi z przybudówkami, flankującymi kruchtę i prezbiterium. Na osi centralnej fasady usytuowana jest trójkondygnacyjna, czworoboczna wieża przykryta hełmem iglicowym. Nawę jak i aneksy przykrywa dach dwuspadowy, a prezbiterium wielospadowy. Ogromny, rzeźbiony, wieżyczkowy ołtarz główny mieści w sobie scenę Przemienienia Pańskiego, flankowaną figurami świętych Apostołów Piotra i Pawła. Ołtarze boczne, również wieżyczkowe, dedykowane zostały św. Józefowi (lewy) i Świętej Rodzinie ze Studzianny (prawy), zasłaniany ikoną Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Trzeci ołtarz kryje w sobie ikonę Matki Bożej. Prosta bryła i rozplanowanie oraz uproszczony detal architektoniczny kościoła (ostrołukowe otwory okienne i drzwiowe, schodkowe szczyty z pinaklami, konsolowe gzymsy, tynkowane, zakończone ostrołukowo płyciny fasady) stanowią czytelne świadectwo zapoczątkowanych w XIX w. stylowych poszukiwań narodowej odmiany architektury.
Zaloguj się, aby podzielić się informacjami
Aby podzielić się informacjami o swoim pochodzeniu związanym z tą parafią, musisz się zalogować. Jeśli masz informacje, które mogą pomóc w badaniach genealogicznych, zachęcamy do logowania się.
Zaloguj się