Brzozów: Świętego Andrzeja Apostoła

Miejscowości należące do parafii
Aleksandrów, Białocin, Brzozów A, Brzozów Nowy, Brzozów Stary, Brzozówek, Dobki, Kaptury, Karłowo, Koszajec, Olunin, Paulinka, Sadowo, Sewerynów, Wieniec, Wisowa, Zalesie

Parafia powstała prawdopodobnie w 1387 r. z części parafii Iłów. Nie wiadomo kto był fundatorem pierwszego, drewnianego kościoła, można tylko przypuszczać, że chodzi o miejscową rodzinę szlachecką Brzozowskich herbu Belina. W 1603 r. wizytujący parafię biskup poznański Wawrzyniec Goślicki zastał kościół wyposażony w trzy ołtarze ale spustoszony, walący się, z przeciekającym dachem. Niestety, nie było przy nim plebana. Od 1866 r. parafia należała do dekanatu sochaczewskiego.

Obecny kościół wybudował w latach 1852-1857 hrabia Józef Kalasanty Ciechomski. Świątynia została wzniesiona na planie wpisanego w prostokąt krzyża, z wieżą wybudowaną od strony zachodniej. Głównym budulcem były cegły i polne kamienie, z których wykonano potężne przypory, podtrzymujące konstrukcję budynku. Kościół posiada cechy neoromańskie i neogotyckie. Jego fronton zdobią rzeźby z piaskowca, przedstawiające sylwetki: św. Zofii, św. Wiktorii, św. Rocha i św. Andrzeja. Jest to świątynia jednonawowa z wydzielonymi: kruchtą, prezbiterium, zakrystią i chórem. ołtarz główny pochodzi z 1882 r. W polu głównym znajduje się obraz „opłakiwanie Chrystusa pod krzyżem” autorstwa Jana Strzałeckiego. Towarzyszą mu rzeź by Matki Bożej Bolesnej i św. Jana Ewangelisty. W lewym ołtarzu bocznym umieszczono obraz z XVIII w., przed stawiający św. Annę nauczającą Maryję, ukazaną jako dziewczynkę w różowej sukni, zaś w prawym – obraz św. Rocha oraz niewielki obraz św. Rozalii w zwieńczeniu. Na południowej ścianie świątyni znajduje się obraz św. Andrzeja z pierwszej połowy XVIII w. Uwagę zwracają: ambona i chrzcielnica, pochodzące z pierwszej połowy XIX w., granitowa kropielnica oraz ława kolatorska z datą 1856 i herbem rodziny fundatora. W czworobocznej, murowanej dzwonnicy, wybudowanej w tym samym czasie co kościół, znajdują się dwudziestowieczne dzwony: „Andrzej” i „Roch”.